Een gedicht over verbinden en loslaten.
Vast is niet Verbonden
Verbonden in de diepste kern
leven we naast elkaar.
Voor wie niet dieper kijken wil,
is iedereen een vreemde.
Een flits, een oogopslag, heel plots.
Verbonden, samen één, dan is het weer weg.
Je wilt zo graag, probeert het nog een keer,
maar vast is niet verbonden.
Loslaten is de sleutel;
het openen van je hart
Met kinderlijke speelsheid
komt verbondenheid vanzelf.
– Martijn Meima –
